یک دربی کاملا قابل پیش بینی

بازی این هفته پرسپولیس و استقلال یکی از قابل پیش بینی ترین دربی های ممکن بود و تمامی اتفاقات قبل و بعد از بازی دقیقا مطابق آنچه که تصور می شد رخ داد....

تصوراتی که قبل از بازی به ما می گفت که به احتمال زیاد یک بازی سرد از نظر فنی و داغ از نظر حواشی خواهیم دید که احتمالا با نتیجه مساوی هم تمام می شود و تبعات حاشیه های این بازی کاملا بر متن آن خواهد چربید حتی بعد از مسابقه...!
اگر از مسائل حاشیه ای بازی هم بتوانیم خودمان را بکنیم و بخواهیم از نظر فنی به این بازی نگاه کنیم بازهم حرف جدیدی باقی نمی ماند... جایی که در نیمه اول سبک بازی دو تیم کاملا نشان می داد که کادر فنی دو تیم کاملا با تفکر فرار از باخت تیم های خود را به بازی رو به عقب به زمین فرستاده اند و حفظ دروازه خودی در الویت آن ها باشد.

در نیمه دوم البته جسارت بیشتر با جواد نکونام بود که زمانی ترس بیش از حد پرسپولیس را دید، پرس از جلو را به شاگردان خود فرمان داد اما هوش بیشتر از آن یحیی گل محمدی بود که با استفاده از همین تاکتیک استقلال راه رسیدن تیمش را به گل اول بازی پیدا کرد.

نکونام خیلی جسورانه تیمش را از دقیقه 45 به پرس رو به جلو فراخواند اما اشکال فنی تیم او زمانی عیان شد که با وجود این پرس سنگین که انرژی زیادی از نفرات تیم او می گرفت، در خلق موقعیت ناتوان بودند و عملا بعد از پرس بازیکنان پرسپولیس با چند بازیکن استقلالی و توپ ربایی از آن ها، عملا برنامه بعدی برای تشکیل حملات خطرناک را نداشتند و همین موضوع سبب شد که استقلال در نیمه دوم در توپ ربایی و مالکیت فوق العاده عمل کند اما عملا از خلق موقعیت گل ناتوان باشد.

معمولا تیم های ایرانی که با پرس سنگین کار خود را آغاز می کنند، اگر نتوانند در زمان گذاشتن این پرس و فشار به حریف برای خود گلزنی کنند، کارشان گره خواهد خورد و این موضوع برای استقلال در جریان دقایق 45 تا 75 کاملا قابل پیش بینی بود...استقلال که با انرژی زیاد بازیکنانش در زمین پرسپولیس تجمع کرده بود، مشخص بود اگر نتواند تا دقیقه 75 به گل برسد، با توجه به تحلیل بدنی و ذهنی بازیکنانش به مشکل خواهد خورد و یک اشتباه خانمان سوز می تواند این تیم را تهدید کند و این موضوع از آنجا قابل درک بود که تقریبا هیچ تیم ایرانی برای یک بازی پرفشار در بازه زمانی 45 دقیقه کامل، نه تمرین فنی مناسب دارد و نه بدن های آماده!

گل محمدی نیز که به خوبی متوجه این موضوع شده بود با تعویض های عالی خود و ورود عمری و عالیشاه کاملا مترصد استفاده از این اشتباه خانمان سوز استقلال شده بود و خیلی عالی نیز از این برنامه خود به گل رسید و از تاکتیک بازی پرفشار شاگردان نکونام، با اشتباه قابل پیش بینی آن ها بر علیه خودشان استفاده برد.

اما بعد از گل پرسپولیس در این بازی که مسائل فنی در آن کمترین نقش را داشت، دریافت گل پرسپولیس هم قابل پیش بینی بود و البته این موضوع هم نه به واسطه مسائل فنی که مسائل احساسی کاملا در آن نقش داشت!!

پس از حذف پرسپولیس برابر الدحیل در ده دقیقه پایانی آن هم به شکل عجیبی که در آن مسابقه رخ داد، دفاع پرسپولیس مترصد ارتکاب اشتباه بود چراکه نفرات خط دفاعی این تیم به شدت زیر فشار روانی قرار داشتند و استقلال با چند حمله احساسی هم می توانست این اشتباه را از دل خط دفاع پرسپولیس دربیاورد.

حملات احساسی استقلال در دقایق پایانی این موضوع را رقم زد و در حالی که مدافعان پرسپولیس در صحنه قبل از پنالتی یک بار از تصمیم وار گریخته بودند، بازهم موقعیت اعلام پنالتی را با یک تکل بچه گانه در اختیار حریف قرار دادند تا این بار اشتباه آن ها برای تیم خود گران تمام شود....

مجموعه همه این اتفاقات در جریان بازی کاملا مشهود بود به نحوی که از دقایق طولانی قبل از رخ دادن آن ها بیان همه این موضوعات در دل مسابقه کاملا ساده بود و حتی افرادی که خیلی هم با مسائل فنی فوتبال آشنایی دقیق نداشتند به راحتی این موضوعات را عنوان می کردند چنان که گویی قبلا این بازی برگزار شده بود و تمامی حضار یک بار پیش از این بازی را دیده بودند و حالا شاهد تکرار پخش مسابقه از تلویزیون بودند!!!

و این البته یک تاسف بزرگ فنی برای مهمترین بازی فوتبال لیگ برتر از منظر فنی محسوب می شد... بازی که مسائل غیر فنی آن نیز ناامید کننده دنبال شد تا همه چیز در این دربی قابل پیش بینی و البته تاسف آور باشد!