سنگینی این سایه در مس رسوب نشود

مجموعه اتفاقات و حواشی که در ماه های گذشته برای باشگاه های مس به خصوص در دو باشگاه مس کرمان و رفسنجان رخ داد و تحولات آن ها را به سمتی برد که کامی از کسی شیرین نکرد، همچنان نیاز مبرم و حیاتی به نقطه پایانی بر سر خود دارد.

به نظر می رسد که این باشگاه ها همچنان نیاز حیاتی به خروج از زیر سایه اتفاقات گذشته خود دارند و تاریکی و سیاهی این سایه باید سنگینی خود را در جهت حرکت چالاک رو به جلو این باشگاه ها بردارد.

شاید سنگینی این سایه به قدری وزن خود را زیاد کرده باشد که یک آوار برداری تمام عیار را برای خود لازم داشته باشد اما باقی ماندن زیر این سایه آوار فقط نفس این باشگاه ها را بیشتر به شماره می اندازد و انرژی آن ها را برای رسیدن به نور و اکسیژن کم می کند.

هرچند همه به خوبی می دانند که گاهی تقلاهای بی برنامه و دست و پا زدن های بی هدف در زیر آورا فقط جراحت بیشتر، انرژی کمتر و گرفتاری مضاعف را به دنبال می آورد از همین رو حرکت برای خروج از زیر این آوار باید حساب شده و با برنامه باشد تا مسیر رسیدن به روشنایی ادامه دار باشد و مجددا با یک حرکت اشتباه کله این باشگاه ها به سنگی سفت تر برخورد نکند.

همه هواداران و مخاطبان باشگاه های مس نیز کاملا امیدوار به این برنامه ریزی از سوی متولیان امر هستند و همچنان منتظر هستند که گشایش راه نفس باشگاه های مس را در روزهای پیش رو ببینند اما آنچه که در کنار این برنامه ریزی نباید فراموش کرد این است که در زیر این خروارها مشکل، زمان نیز نباید از دست رود و چه بسا تداوم حرکت کند برای رهایی، فرصت برای رسوب گذاری مشکلات را بر تن و بدن این باشگاه ها بیشتر کند که در این شرایط رسوب زدایی فکری و بدنی خود کاری سخت برای اجرای حرکت چالاکانه این باشگاه ها در ادامه خواهد شد.

قطعا حل مشکلات باشگاه های مس با تصمیم گیری های فوری و هیجانی و شتاب زده قوزی بالای قوز ایجاد خواهد کرد اما در برنامه کوتاه مدت رفع این مشکلات باید توجه داشت که نسیم خنک رهایی از خروار مشکلات نیز باید بر صورت این باشگاه ها احساس شود و ریه های این باشگاه ها بهرشکل نیاز به چشیدن اکسیژن برای تمام نشدن انرژی نیز دارد که باید بر چشم همگان این موضوعات آشکار گردد.