اردشیر محکوم به خنثی کردن این بمب ساعتی

هرچند کمتر کسی از وضعیت کنونی فوتبال ایران خروجی مثل قهرمانی در جام ملت های آسیا را انتظار دارد اما در شرایطی که اعصاب خرد و سرخوردگی مهمترین محصول فوتبال کشور در سال های اخیر شده است، امیر قلعه نویی می تواند یک کاندیدای کامل برای آبکش شدن در پس این اعصاب خرد برای همگان باشد و کاملا شرایط آن را با یک اجماع عمومی دارد!

هرچند قلعه نویی شاید بخش کوچکی از این شرایط کلی فوتبال ما برای رسیدن به اینجا باشد و آنقدر ماجرا در عرصه مدیریتی فوتبال ایران رخ داده است که زمینه موفقیت فنی برای آن چه در عرصه ملی و چه باشگاهی یک جوک تمام عیار باشد اما بهرشکل انبار باروت اعصاب مخاطبان فوتبال ایران نمی تواند فیتیله ای از جنس قلعه را برای سوختن خود نادیده بگیرد اگر قلعه نویی در یک شق القمر تمام عیار این بمب ساعتی را در ادامه مسابقات خنثی نکند...

هرچند که این انفجار ترکش های خود را بر سر همه فرود می آورد اما در این میان خراب شدن قلعه کار ساخت مجدد آن را تقریبا برروی صحنه فوتبال ایران ناشدنی می کند مگر اینکه در پشت آن اتفاق دیگری رخ دهد.

قلعه نویی که بعد از بازی برابر هنگ کنگ با همه وجود آتش این انفجار را بر نزدیکی بدن خود حس کرد، برای حفظ قلعه خود هم که شده باید در ادامه مسیر به شکلی دیگر تیم ملی را از آتش به سلامت عبور دهد چراکه در صورت انفجار در قطر، دیگر نه قلعه نویی، جوانی 15 سال پیش را دارد که بعد از جام ملت ها توان اعاده حیثیت داشته باشد و نه دیگر در لیگ برتر ایران تیمی مثل مس کرمان آن سال ها وجود دارد که با شرایط عالی و فضای مثبت خود فرصت بازسازی مجدد در اختیارش قرار دهد.

قلعه جان باید بداند که گذر از آتش جام ملت ها نه با حواله کردن ابزار غیر فوتبالی به بازیکنانش که با نرسیدن به بن بست تاکتیکی در زمین آن هم در دومین بازی از مسابقات محقق می شود و هرچند خیلی سخت و دیر است که همکاران قلعه نویی نیز برای او در جهت گذر از این بن بست، از میان دفترها و پرینت های رنگی پرتعداد خود، راهکار ارائه کنند اما بهرشکل یک حکم نانوشته محکم او را محکوم به این می کند که حداقل در سه بازی آینده در این بن بست اصلا باقی نماند چراکه می تواند شکست تمام عیار در قطر، چیزی شبیه به "واترلو" او در این مقطع شود...