مرثیه ای بر فروپاشی اجتماعی سال قبل مس کرمان

به همان اندازه که تیم فوتبال مس کرمان این روزها بدن خود را برای شروع رقابت های لیگ دسته یک فوتبال کشور آماده می کند و می داند که چه کار سختی در طول بازی های فرسایشی این رقابت ها دارد، ذهن خود را نیز باید برای چالش های بزرگ در طول هفته های طولانی این مسابقات آماده کند.

به طور مشخص در رقابت های لیگ یک تیم هایی به موفقیت می رسند که در کنار بدن های آماده، ذهن و تمرکز خود را نیز در بالاترین سطح آمادگی قرار دهند و این موضوعی است که عمومیت بیشتری دارد.

آمادگی فنی و بدنی تیم، یک بعد تخصصی و مرتبط با مربیان و کادر فنی تیم می باشد که باید در بهترین طریق خود انجام شود تا تیم در زمین مسابقه برای اجرای تاکتیک های خود با آماده ترین بدن ها کاملا سرحال و قبراق باشد.... اما در زمینه تمرکزی و ذهنی، بعد اجتماعی و عمومی تیم مطرح است و در اینجاست که نقش همگان از رسانه گرفته تا هواداران و همه کسانی که خود را از حلقه های نزدیک به تیم می دانند بیشتر مشهود می شود...

معمولا در تیم هایی که از نظر فنی و نفری خود را به درجه شایستگی می رسانند و البته این شایستگی را هم در زمین مسابقه با سختکوشی و تلاش خود ثابت می کنند، رقبای خود را به نوعی به نقشه چینی در جهت سو استفاده حداکثری از این بعد اجتماعی یک تیم برای انحراف آن می اندازند.

بهرشکل برای تمامی تیم ها فضای نقد و انتقاد و گاه دلخوری وجود دارد اما نکته مهم برای هر تیم در این موضوع است که آیا این فضا به حدی سیاه و طوفان زده است که راه را برای سو استفاده رقیبان خود فراهم می کند و یا خیر...؟! موضوعی که هنوز جای ضربه چوب آن بر تن مس کرمان وجود دارد و هنوز چند ماهی از این ضربه ای که بر تن مس کرمان فرود آمد نمی گذرد....

سال قبل که مس کرمان به شدت درگیر این خودزنی و حاشیه سازی های فراتر از استاندارد در درون شهر کرمان و برای خود بود، تقریبا همان فرمول "اسب تروا" رقبا برای شکست پرمهنت و اندوه بار مس کرمان شد... جایی که دست نکشیدن از خود زنی در کرمان مصادف شد با اتحاد آبادانی ها و دقیقا فرق مس کرمان و نفت آبادان در بقا و سقوط شان همین نکته اساسی و بسیار مهم شد...

به طور قطع تیم فوتبال مس کرمان از نظر فنی هیچ چیز کمتر از نفت آبادان نداشت کمااینکه مس کرمان در دو بازی این تیم را در همان ساب قبل شکست داده بود و در بازی برگشت برابر این تیم در جو وحشتناک آبادان این موضوع را بازهم ثابت کرد و مس کرمان اگر دچار آن اشتباه وحشتناک داوری نشده بود و یا اینکه موقعیت های تک به تک خود را در این بازی به گل می نشاند و یا حتی با اشتباه فردی نفراتش از رقیب مستقیم خود گل دریافت نمی کرد، در بازی داخل زمین هیچگاه مغلوب نفت آبادان نمی شد و این موضوع به خوبی نشان می دهد از بعد فنی تیم مس کرمان حتی به مراتب از رقیب آبادانی خود جلوتر بود...

اما جایی که تفاوت دو تیم را در بقا و یا سقوط تعیین می کرد همان بیرون زمین بود... جایی که روز به روز اتحاد آبادانی ها بیشتر می شد اما در کرمان و مطابق میل رقیب، حجم خودزنی کرمانی ها روز به روز درد خود را برای آن ها بیشتر می کرد تا شرایط شکننده ای که از ابتدای فصل هیچگاه به تثبیت نرسیده بود، اوضاع را در جدول خطرناک تر کند.

در نهایت هم مطابق میل حریف، تداوم خودزنی ها به فروپاشی کامل اجتماعی مس کرمان رسید تا سقوط دست آورد مس کرمان در پس همه این ماجراها باشد.

با وجود این تجربه سوال بزرگ در این مرحله این است که آیا مس کرمان همچنان به دنبال فروپاشی اجتماعی می باشد؟! کسانی که درد کامل این خودزنی و در نهایت فروپاشی فکری را برای مس کرمان تجربه کردند آیا حاضر هستند یک بار دیگر این تیم را در معرض این موضوع و البته این بار با تبعاتی بسیار وحشتناک تر از سال قبل قرار دهند؟! آیا در کرمان اصولا مرز بین انتقادات و گلایه و البته قرار نگرفتن این موضوع برای سواستفاده رقبا طرح ریزی و مشخص شده است؟!

و البته سوال های بیشماری از این دست که اگر پاسخ درستی برای آن پیدا کنیم در بهترین حالت از تجربه به شدت تلخ سال قبل استفاده کرده ایم تا از تنها دست آورد سقوط ناراحت کننده سال گذشته بتوانیم بهره ای بگیریم که البته در صورت رسیدن آن حداقل در بعد اجتماعی مس کرمان دیگر هیچگاه مغلوب رقبا نخواهیم شد....