لزوم یک تصمیم قاطع و کم ضررتر در صورت تعطیلی لیگ های این فصل

در حالی که با تمدید تعویق ادامه مسابقات فوتبال کشور در لیگ های مختلف از برتر گرفته تا دسته های یک و دو، روز به روز بر گره برنامه ریزی اتمام آن افزوده می شود، به نظر می رسد که پای یک تصمیم گیری عاقلانه و قاطع ضرر کمتری را به بازی های برگزار شده تا امروز برساند، کاملا احساس می شود.

شکی نیست که بهترین حالت برای ادامه مسابقات بر این باشد که به امید الهی وضعیت کرونا تا نیمه اردیبهشت به شرایط نرمال و کنترل شده خود برسد و تیم ها این امکان را داشته باشند تا با شروع تمرینات خود، حداقل از اوایل خرداد ماه رقابت خود را آغاز کنند و تا نیمه تیر ماه بازی های تمامی تیم های لیگ انجام شود و تکلیف در زمین مسابقه روشن گردد.

اما با توجه به جهش و روند صعودی ابتلا به کرونا در کشور و اینکه فعلا مشخص نیست دقیقا چه زمانی از پیک همه گیری کرونا در کشور عبور خواهیم کرد، این موضوع نیز فعلا قابل تضور نیست و از همین روست که وضعیت برنامه ریزی مسابقات نیز نامشخص و مجهول مانده است.

نکته مجهول دیگر، نبودن فصلی در اساس نامه برگزاری مسابقات است که به صراحت عنوان نماید در صورت نیمه کاره ماندن مسابقات در صورت وقوع حوادث طبیعی مثل همین بیماری کرونا یا غیر طبیعی مثل جنگ و... تکلیف جدول مسابقات چگونه است و مثلا با چه تعداد بازی مسابقات تمام شده و یا ناتمام می ماند و مواردی از این دست روشن نگردیده است.

نکته جالب اینکه نه فقط در اساس نامه مسابقات سازمان لیگ فوتبال ایران که در بسیاری از کشورهای دنیا نیز این موضوع جای خالی خود را احساس می کند و با نبود چنین موضوعی در اساس نامه های جدید لیگ های کشورهای مختلف، متاسفانه در این باره رویه قضایی و دکترین مشخصی نیز وجود ندارد تا کشورها از یکدگیر الگو برداری کنند.

هرچند برخی از کشورها مثل بلژیک با لحاظ جدول فعلی مسابقات خود، لیگ کشورش را تعطیل کرد اما بسیاری از کشورهای دنیا دست به دامن فیفا شده اند تا از طریق این سازمان برای خود راه حلی پیدا کنند و از آنجا که فیفا قصد دخالت در لیگ های داخلی کشورها را ندارد، بعید به نظر می رسد که در این باره نیز دستورالعمل اجباری و مشترکی برای کشورهای مختلف صادر کند و با مشخص کردن برخی بندها به شکل پیشنهاد و تذکر، به احتمال فراوان تصمیم گیری نهایی را برعهده فدراسیون فوتبال کشورهای مختلف می گذارد.

و درست در همین نقطه است که لزوم یک تصمیم قاطع که کمترین ضرر را به تیم ها برساند و بیشترین لحاظ را برای مسابقات انجام شده که بیش از دو سوم بازی ها را شامل می شود، در نظر بگیرد، از سوی فدراسیون و سازمان لیگ کاملا احساس می گردد...

در صورتی که سرانجام کرونا و لیگ این فصل به جایی ختم شود که در نهایت رای به اتمام مسابقات در همین مقطع بدهد، بهترین تصمیم و کم ضررترین آن این است که در بالای جدول رقابت های لیگ برتر ترتیب تیم ها به همین شکل امروز حفظ شود و تیمی نیز از این لیگ سقوط نکند و به تبع آن در لیگ یک نیز دو تیم اول مسابقات در پایان بازی های انجام شده به لیگ برتر بروند و تیمی نیز از لیگ یک به دو سقوط نکند و این موضوع سلسله مراتب در لیگ های بعد نیز ادامه داشته باشد.

این تصمیم در مرحله اول باعث افزایش تعداد تیم های لیگ ها در فصل آتی مسابقات می شود که بهرشکل با توجه به شرایط خاص مسابقات این فصل شاید کمترین لطمه و تبعات ممکن به فوتبال باشگاهی ایران باشد که باید در فصل آینده با برنامه ریزی منسجم تر و دقیق تر مسابقات مدیریت و کنترل شود و این موضوع خیلی کم ضررتر از این موضوع است که به طور کل برای عدم افزایش تعداد تیم های لیگ در فصل آتی، مسابقات این فصل "هیچ" لحاظ شود.

همچنین به طور قطع این موضوع با اعتراض تیم های بالای جدول روبرو می شود که مدعی قهرمانی و صعود در لیگ های خود بوده اند اما در پایان بازی های برگزار شده در رتبه های صعود و قهرمانی قرار نگرفتند که البته اعتراضی کاملا به جا و به حق است اما در صورتی که در نهایت قرار بر پایان مسابقات در این فصل باشد، بهرشکل نمی توان به واسطه متضرر شدن برخی تیم ها، تمامی زحمات و هزینه کردهای صورت گرفته در بیش از بیست و پنج هفته از مسابقات را نادیده گرفت و باید روال منطقی تر که همان لحاظ جدول تا این هفته در صورت تعطیلی مسابقات می باشد را در نظر گرفت.

بهرشکل همه فوتبال دوستان و جامعه فوتبال کشور دوست دارند که مسابقات در زمین و در هفته های باقی مانده به اتمام برسد اما درصورتی که این امکان وجود نداشته باشد، باید به شکلی منطقی و عقلانی بهترین تصمیم گرفته شود که یک ضرر کامل و خسارت تمام عیار به فوتبال ایران و باشگاه های آن وارد نیاید و عقلانیت جای خود را با تصمیمات شتاب زده که تمامی هزینه های باشگاه ها را بر باد دهد، عوض نکند.