تمام تن مس کرمان برای این مارتن نهایی

مثل یک دو مارتن سنگین که مهمترین گام هایش را درست در نزدیکی های خط پایانی می بیند... جایی که جدا شده ها از سایرین در خط اول برای اینکه هرچه زودتر خط پایان را پاره کنند، باید محکم ترین، دقیق ترین و پرانرژی ترین گام هایشان را درست در همین جا بردارند...و وضعیت مس در لیگ یک این هفته ها درست به همین شکل در آمده است.

مس کرمان در روزهایی که سنگین ترین نگاه ها را به روی خود داشت و در روزهایی که آنقدر عقب افتاده بود که شاید گرد پای تیم های پیش روی خود را هم به سختی می دید، اما آنقدر دوید... آنقدر انرژی گذاشت و آنقدر نفس زد که حالا صدای نفس های خود را جلوتر از بقیه به خط پایان برساند.
و حالا درست مس در جایی قرار گرفته است میان پنج، شش تیم بالای جدول که در نهایت لیگ برتر کارت دعوت خود را برای دو تای آن ها امضا می کند...

در این دسته پنج تایی حالا دیگر هر اتفاقی در میان پاهایی که به سرعت به سمت خط پایان می دوند رخ می دهد... هیچ یک از دونده ها بدش نمی آید که از سر ناجوانمردی تنه ای به دیگری بزند... مسلما هر تیمی هم زمین بخورد، حتی جوانمرد ترین پهلوان هم دستش را در این گروه نمی گیرد و اوج استقبال در این دسته از تیم هایی است که به نفع دیگری نفس کم بیاورد و انرژی از دست بدهد که سرانجام تا روز آخر این اتفاق رخ خواهد داد و همه تیم های حاضر در این دسته برای رخ دادن این اتفاق برای دیگری لحظه شماری می کنند...

اما آنکه پیشقراول این دسته می شود و آنکه در نهایت برروی شانه ها نامش را در تاریخ می نویسد همان دونده ای است که دیگر اختیار پاهای خود را تا رسیدن به خط پایان زودتر از دیگران حتی از کف خود هم داده است و آنقدر در ذهن به این قهرمانی فکر می کند که اگر کوه قاف هم به عنوان مانع برابرش قرار گیرد، پاهایش مثل بال از بالای این مانع عبورش می دهد.

و مس که سختی رسیدن به این دسته را با تمام وجود چشیده است اصلا نمی خواهد شیرینی تمام کردن این خط را برای خود دریغ کند و از همین بابت است که در تمامی بازی های پیش رویش، چند برابر بازی های سپری شده انرژی می گذارد و با همه انرژی های مثبتی که از اطراف خود و از نفس حق هوادارانش می گیرد، به پاره کردن خطی نزدیک می شود که بهترین سطر را برای مس تیتر می زند و آن این جمله تاریخی است که مس به لیگ برتر صعود کرد....