انحصار طلبی در ورزش ممنوع

میل زورخانه سبیل در نمی‌آورد!

در ماهای گذشته در کنار همه حواشی که در فوتبال کرمان رخ داده بود و به طور طبیعی همه حواس ورزش کرمان را به سمت خود معطوف کرده بود، کمتر کسی انتظار داشت که رشته ورزشی  باستانی و پهلوانی، یکی از پرحاشیه ترین و خبرسازترین رشته‌های ورزشی کرمان حتی در سطح کشور باشد!

این خبرسازی به اتفاقاتی جدید در این رشته ورزشی برمی گشت که در کرمان رخ داده بود و پای بانوان این دیار را به شکلی جالب توجه به رشته ورزشی باستانی باز کرده بود که این موضوع با واکنش های مختلفی نیز روبرو شد.

چند هفته پیش فیلمی در فضای مجازی منتشر شد که دختر نوجوان کرمانی در یکی از زورخانه های کرمان، در میان گود به زیباترین شکل ممکن با میل این رشته ورزشی به هنرنمایی می پرداخت... در شرایطی که خیلی ها از این اتفاق به وجد آمده بودند و اکثر نظرات و واکنش ها نسبت به این موضوع شکلی مثبت داشت، اما نظرات منفی نیز به خصوص از سوی بخشی از جامعه ورزش باستانی به چشم می خورد.

مورد دوم به کاندیداتوری یکی از بانوان کرمانی برای ریاست هیات زورخانه ای و پهلوانی کرمان برمی گشت که این موضوع نیز از آنجا که اتفاقی بکر و جدید محسوب می شد، با واکنش های مثبت و منفی زیادی در سراسر کشور روبرو شده بود.

اینکه نظرات مختلف در این باره مطرح شود موضوع ناپسندی نیست و اتفاقا خیلی از این نظرات به شکلی فنی و کارشناسی از سوی صاحب نظران برای مثبت و یا منفی بودن این اتفاقات طرح شد که در جای خود قابل تامل واحترام بود.اما برخی از نظرات منتقدان به این اتفاقات زمانی غیرمنطقی و ملال آور جلوه می‌کرد که در این نظرات بحث انحصار رشته ورزشی باستانی صرفا برای مردان طرح می شد و با موضوعاتی که چندان منطقی به نظر نمی رسید، درصدد به کرسی نشاندن رای خود بودند.

مطرح کردن بحث انحصار طلبی در ورزش و بیان اینکه رشته ای ورزشی صرفا مردانه و یا زنانه است، خیلی کارشناسانه نیست که افراد خارج از آن حوزه ورزشی نتوانند در رابطه با آن اظهار نظر کنند بلکه این پافشاری برروی جنسیت گرایی یک رشته ورزشی، خود نشان می‌دهد که این تفکر یا از سر تعصب های غیرمنطقی طرح می شود و یا پشت پرده ای خاص برای دور کردن ورزشکاران بانو و یا مدیران زن از حوزه فعالیت آن دارد.

نکته قابل تامل تر، آمیخته کردن این نظرات انحصار طلبانه با آمیزه های مقدس و دینی است که اصلا پسندیده نبود و شایسته نیست که نظرات شخصی خود را با این آموزه های دینی برای طرح تلفیق کنیم تا مخالفت با آن را به نوعی دشوارتر نمائیم.

در حالی که رشته زورخانه و پهلوانی را صرفا برای مردان عنوان می‌کنند که این موضوع شاید ده سال قبل برای رشته کشتی و حتی وزنه برداری مطرح شده بود و با توجه به فرهنگ و قداستی که برای رشته کشتی وجود داشت، خیلی ها با همین تعصب نه چندان منطقی، پیرامون ورود زنان به این رشته ورزشی صحبت می‌کردند و آن را در تضاد با فرهنگ اساطیری و مقدس کشتی عنوان می‌کردند.

اما حالا با گذر از آن تعصب های اولیه مشخص شده است که زنان ایرانی نیز با حفظ حریم و پوشش تائید شده و فراهم گشتن ساز و کار قانونی، می‌توانند حتی تیم ملی کشتی بانوان ایران را تشکیل دهند... اتفاقی که برای رشته زورخانه ای نیز قابل تصور است و کمااینکه دختر نوجوان کرمانی با حفظ همه حریم ها، در میان گود هنرنمایی خود را انجام داد.

همچنین در رابطه با ورود خانم ها به عرصه مدیریت برخی از رشته های ورزشی، همین گاردهای انحصارطلبانه جنسیتی وجود دارد که به هیچ عنوان کارشناسی و منطقی نیست و کاملا از سر تعصب و یا عدم اجازه ورود به نیروهای شایسته ولو بانوان، جلوه می‌کند...

زمانی که بانوان شایسته ایران زمین به آن حد از توانمندی رسیده اند که قانونی و عرفی می توانند مدیر کلی ورزش و جوانان استان ها را برعهده داشته باشند، ریاست بر یک هیات ورزشی ولو در قامت ورزش باستانی نیز کاملا شدنی و منطقی است وصرف زن بودن به هیچ عنوان نباید دلیلی بر پس زدن نیروها وتفکرات توانمند در این عرصه باشد و بهتر است مباحث به صورت کارشناسی و فنی طرح شود نه بر اساس جنسیت گرایی صرف.

گذاشتن سبیل برروی میل های زورخانه قطعا به اصالت و زیبایی این رشته ورزشی کهن ما کمک بزرگی نخواهد کرد و هر بدن و فیزیولوژیکی بر اساس استعدادهای خدادادی باید این شرایط را داشته باشد که بر اساس سازکارهای شرعی و قانونی خود، در رشته ورزشی مطلوبش فعالیت کند و این موضوع اصلا و ابدا نباید بر اساس موضوعاتی مثل جنسیت گرایی و انحصار طلبی سرکوب شود.